DORDRECHT, HOLLANDA, 5 Temmuz (IPS) – Yüksek maaşlı işleri, yüksek yaşam standartları ve ihtiyaç duydukları hemen hemen her şeye sahipler, ancak yurtdışındaki Zimbabveliler için parıldayan her şey altın değil.
Almanya’da yaşayan yirmi sekiz yaşındaki Gift Gonye, böyle bir Zimbabwe’li ve görünüşe göre yurtdışındaki hayatından memnun değil.
Ev hasreti, Zimbabvelileri Gonye gibi vuran bir hastalıktır, ancak buna rağmen, güney Afrika ülkesindeki acılara geri dönmekten korkuyorlar.
“Benim adıma ve diasporadaki diğer Zimbabweliler adına evet, evimizi özlüyoruz ama o zaman bile bu konuda yapabileceğimiz hiçbir şey yok çünkü memlekette acı var. Yoksullukla yüzleşmek için eve geri dönemeyiz, ”dedi Gonye IPS’ye.
“Hayatta kalmak için diasporada zorluklara katlanmak dışında başka seçeneğiniz yok.”
Zimbabwe Ulusal İstatistik Kurumu’nun (Zimstats) 2022 ulusal konut ve nüfusla ilgili son rakamlarına göre, 2012’den bu yana bir milyondan az Zimbabveli yurtdışında daha yeşil otlaklar arayarak ülkeyi terk etti.
Zimstats’tan alınan kayıtlar, son on yılda 908.914 kişinin Güney Afrika ülkesinden ayrıldığını ve Güney Afrika, Botsvana ve Birleşik Krallık’ın Zimbabveliler için tercih edilen varış noktaları olduğunu gösteriyor.
Güney Afrika 773.246, Botsvana 74.928, İngiltere 23.166 ve ABD 8.565’e karşılık geldi.
Afrika ülkelerindeki ekonomik zorluklardan kaçan Gonye ve diğer birkaç Zimbabveli, yurt dışında kaldıkları süre boyunca bazı zorluklara katlanmak zorunda kaldılar.
“Burada yaşadığımız hayat pahalı. Yüksek vergi ödüyoruz. Zimbabwe’deki zorlu hayat, diasporadaki hayatımızı zorlaştırıyor, çünkü evdeki insanları desteklemek zorundayız çünkü oradaki insanlar yardımımızı dört gözle bekliyorlar ve bu, burada diasporada geleceğimiz açısından yatırım yapmamamızla sonuçlanıyor. Gonye, daha varlıklı ve daha başarılı insanların ailelerine yardım etmesinin beklendiği ve genellikle “kara vergi” olarak adlandırılan bir sisteme atıfta bulunarak, yaşlılıkta kendimiz.
Memleketlerindeki pek çok Zimbabveli diaspora uluslarına büyük saygı duysa da, göçmenlerin hayatta kalmak için katlandığı günlük baskı sayesinde Gonye gibi pek çok kişi aksini görüyor.
“Evdeki insanların burada sosyal hayatımız olmadığını bilmelerini istiyorum. Burada yaşamak kolay değil. Kazandığımız para kira, yemek ve diğer temel ihtiyaçlarımıza yetiyor ve orada bitiyor. Diasporada işimiz zor” dedi.
“Zimbabwe’de size biraz para gönderen birini görseniz -30 dolar ya da yetmiş dolar, o kişi bu miktarı biriktirmeye katlanırdı.”
Sonuç olarak, yurtdışındaki Zimbabveliler, memleketlerindeki akraba ve akrabalarının baskısı altında yaşamakta ve ihtiyaçlarını da karşılamaktadır.
Denizaşırı ülkelere taşınan kişilerle ilgili resmi hükümet rakamlarına rağmen, yetkililerin beyazların sahip olduğu ticari çiftliklere el koyduğu 2000 yılından bu yana parçalanmış ulusal ekonomi nedeniyle büyük ölçüde yurtdışına çıkmak zorunda kalan yaklaşık 4 ila 5 milyon Zimbabvelinin yurtdışında olduğu söyleniyor.
Avustralya’da yaşayan Ellen Mazorodze, bu yıl 23 Ağustos’ta Zimbabwe’de seçimler yaklaşırken kendisi gibi göçmenler, ülkelerinde bir şeyleri değiştirme şansına sahip olmak istiyor. Ancak, yalnızca ülkede yaşayanlar oy kullanabilir ve onları oy kullanmaya teşvik eder.
“Sizi temsil edecek birini seçmek istiyorsanız, gidin ve oy kullanın. Oyunuzu sayılacaktır. Mazorodze, IPS’ye, dileklerinizi yerine getiren bir kişinin göreve gelmesine yardımcı olacaktır.
Norveç’te yaşayan Privilege Kandıra (30), “Diaspora hayatı iyi ve kötünün karışımıdır” diyor.
“Bir yandan, burada diasporada daha iyi bir yaşama gelme fırsatının tadını çıkardığıma tanıklık edebilirim, ancak diğer yandan, aralarında ırk ayrımcılığının da bulunduğu pek çok zorlukla karşılaştığımı söylememe izin verin. ”dedi IPS.
Irk ayrımcılığına karşı mücadelede Kandıra yalnız değil.
Birleşik Krallık’ta, profesyonel bir sosyal hizmet uzmanı olan 29 yaşındaki Tariro Muungani gibi birçok Zimbabveli, ırk ayrımcılığına maruz kaldı.
“Burada yaşadığım İngiltere’den bir örnek vereceğim. Siyahların çok az olduğu bir yer. Sokaklarda dolaştığınızda beyazlar size merakla bakıyor. Örneğin bir otobüse binip beyaz bir kişinin yanına oturduğunuzda sizinle iletişim kurmak istemedikleri için sizden uzaklaşabilirler ve bu da bu tür alanlarda yaşamayı acı verici hale getirir” dedi. IPS.
Almanya’daki Gonye gibi Muungani, “Zimbabveliler diasporada bize hayatta başarılı olmuş ve hiçbir sorunumuz olmadığını düşünen insanlar olarak bakıyorlar ve diaspora halkının kendilerine yardım edebileceğine dair güvenle bizi dört gözle bekliyorlar.”
Muungani, kendi ülkesindeki çoğu insanın yurtdışındaki insanların bazen parasız kalabileceğine inanmadığını söyledi.
Yine de denizaşırı ülkelerdeki diğer Zimbabveliler, yurtdışında daha iyi bir hayat kazanmak için mücadele ederken ülkelerindeki sosyal birliği özlediklerini söylüyorlar.
“Aklımıza, burada olmayan, memleketimizde sahip olduğumuz birliktelik, komşuluk ruhu geliyor. Kimse bir sonraki kişiyi gerçekten umursamıyor. İsveç’te yaşayan Zimbabveli bir kadın olan Sophia Tekwane, IPS’ye verdiği demeçte, çocuklar, evde kültürel olarak olanların aksine, hiçbir yabancının onları disipline etme zahmetine girmeden nasılsa yaşıyorlar.
Ancak Tekwane, Zimbabve’deki acılar nedeniyle kendisi gibi birçok kişinin yurtdışında kalmaya katlanmak dışında seçeneği olmadığını da söyledi.
“Zimbabwe’deki ıstırap, diasporadaki hepimiz için işleri zorlaştırıyor çünkü bizi memleketimizde sevdiklerimizi desteklemek için daha da çok çalışmaya zorluyor.”
“Sonunda başka seçeneğin kalmıyor. Bazen fedakarlık yaparsınız – evdeki insanları desteklemek için kendinizi aç bırakırsınız. Sonunda anormal derecede uzun saatler çalışıyorsunuz,” diye ekledi Tekwane.
IPS BM Bürosu Raporu
@IPSNewsUNBureau’yu takip edin
Instagram’da IPS News BM Bürosunu takip edin
© Inter Press Service (2023) — Tüm Hakları SaklıdırOrijinal kaynak: Inter Press Service